Στις αρχές του 1900 – την εποχή που τα ναυτικά πλοία πειραματίζονταν για πρώτη φορά με κινητήρες ντίζελ – μια άλλη σημαντική καινοτομία εμφανιζόταν στο άλλο άκρο της γραμμής του άξονα της έλικας.
Κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα ομηχανική σφράγιση αντλίαςέγινε η τυπική διεπαφή μεταξύ της διάταξης άξονα στο εσωτερικό του κύτους του πλοίου και των εξαρτημάτων που εκτέθηκαν στη θάλασσα.Η νέα τεχνολογία πρόσφερε μια δραματική βελτίωση στην αξιοπιστία και τον κύκλο ζωής σε σύγκριση με τα κουτιά γέμισης και τις σφραγίδες που είχαν κυριαρχήσει στην αγορά.
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας μηχανικής στεγανοποίησης άξονα συνεχίζεται σήμερα, με έμφαση στην ενίσχυση της αξιοπιστίας, τη μεγιστοποίηση της διάρκειας ζωής του προϊόντος, τη μείωση του κόστους, την απλοποίηση της εγκατάστασης και την ελαχιστοποίηση της συντήρησης.Οι σύγχρονες σφραγίδες βασίζονται σε υλικά τελευταίας τεχνολογίας, διαδικασίες σχεδιασμού και κατασκευής, καθώς και εκμεταλλευόμενοι την αυξημένη συνδεσιμότητα και τη διαθεσιμότητα δεδομένων για την ψηφιακή παρακολούθηση.
Μηχανικές τσιμούχες άξοναήταν ένα αξιοσημείωτο βήμα προς τα εμπρός από την προηγουμένως κυρίαρχη τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε για να αποτρέψει την είσοδο θαλασσινού νερού στο κύτος γύρω από τον άξονα της προπέλας.Το κιβώτιο πλήρωσης ή ο συσκευασμένος αδένας διαθέτει ένα πλεγμένο, σαν σχοινί υλικό που σφίγγεται γύρω από τον άξονα για να σχηματίσει μια σφράγιση.Αυτό δημιουργεί μια ισχυρή στεγανοποίηση ενώ επιτρέπει στον άξονα να περιστρέφεται.Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά μειονεκτήματα που αντιμετώπισε η μηχανική σφράγιση.
Η τριβή που προκαλείται από την περιστροφή του άξονα ενάντια στο παρέμβυσμα οδηγεί σε φθορά με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα αυξημένη διαρροή έως ότου ρυθμιστεί ή αντικατασταθεί η συσκευασία.Ακόμη πιο δαπανηρή από την επισκευή του κουτιού πλήρωσης είναι η επισκευή του άξονα της προπέλας, ο οποίος μπορεί επίσης να καταστραφεί από την τριβή.Με την πάροδο του χρόνου, η γέμιση είναι πιθανό να φθείρει μια αυλάκωση στον άξονα, η οποία θα μπορούσε τελικά να ρίξει ολόκληρη τη διάταξη πρόωσης εκτός ευθυγράμμισης, με αποτέλεσμα το σκάφος να απαιτεί στεγνή σύνδεση, αφαίρεση άξονα και αντικατάσταση χιτωνίου ή ακόμα και ανανέωση του άξονα.Τέλος, υπάρχει απώλεια της προωστικής απόδοσης επειδή ο κινητήρας χρειάζεται να παράγει περισσότερη ισχύ για να στρίψει τον άξονα ενάντια στο σφιχτό γέμισμα του αδένα, σπαταλώντας ενέργεια και καύσιμο.Αυτό δεν είναι αμελητέο: για να επιτευχθούν αποδεκτοί ρυθμοί διαρροής, η γέμιση πρέπει να είναι πολύ σφιχτή.
Ο συσσωρευμένος αδένας παραμένει μια απλή, ασφαλής επιλογή και συχνά εξακολουθεί να βρίσκεται σε πολλά μηχανοστάσια για εφεδρεία.Εάν η μηχανική σφράγιση αποτύχει, μπορεί να επιτρέψει σε ένα σκάφος να ολοκληρώσει την αποστολή του και να επιστρέψει στην αποβάθρα για επισκευές.Αλλά η μηχανική σφράγιση τελικής όψης βασίζεται σε αυτό ενισχύοντας την αξιοπιστία και μειώνοντας τη διαρροή ακόμη πιο δραματικά.
Πρώιμες μηχανικές σφραγίδες
Η επανάσταση στη στεγανοποίηση γύρω από τα περιστρεφόμενα εξαρτήματα ήρθε με τη συνειδητοποίηση ότι η μηχανική κατεργασία της στεγανοποίησης κατά μήκος του άξονα - όπως γίνεται με τη συσκευασία - είναι περιττή.Δύο επιφάνειες - η μία περιστρεφόμενη με τον άξονα και η άλλη σταθερή - τοποθετημένες κάθετα στον άξονα και συμπιεσμένες μεταξύ τους από υδραυλικές και μηχανικές δυνάμεις θα μπορούσαν να σχηματίσουν μια ακόμη πιο σφιχτή στεγανοποίηση, μια ανακάλυψη που αποδίδεται συχνά στον μηχανικό George Cooke το 1903.Οι πρώτες εμπορικά εφαρμοσμένες μηχανικές σφραγίδες αναπτύχθηκαν το 1928 και εφαρμόστηκαν σε φυγόκεντρες αντλίες και συμπιεστές
Ώρα δημοσίευσης: Οκτ-27-2022